Wojska Specjalne są obok Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych i Marynarki Wojennej jednym z rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej. Wojska Specjalne należą do segmentu armii specjalizującego się w wykonywaniu wojskowych operacji specjalnych, czyli różnego rodzaju misji, które z wielu względów wykraczają poza standardowe operacje wojskowe przeprowadzane przez armię konwencjonalną. We wszystkich jednostkach Wojsk Specjalnych RP Służy około 2, 6 tys żołnierzy. W skład tego rodzaju Sił Zbrojnych wchodzi pięć Jednostek Wojskowych: Komandosów (JWK), FORMOZA, GROM, NIL, AGAT.
Jednostka Wojskowa Komandosów – najstarsza formacja w polskich wojskach specjalnych. Powstała na początku lat 60. ubiegłego wieku. Nie posiada konkretnej specjalizacji, wykonuje całe spektrum misji specjalnych od ochrony VIP i obiektów o znaczeniu strategicznym, przez dywersję oraz sabotaż aż po akcje ratunkowe. Misją jednostki jest niesienie pomocy obywatelom Polski w każdym zakątku świata niezależnie od sytuacji w jakiej się znajdą. Pod względem realizowanych zadań można ogólnie wyróżnić: rozpoznanie, bezpośrednie akcje, wsparcie, przeciwdziałanie atakom o charakterze asymetrycznym i nieregularnym, przeciwdziałanie proliferacji BMR oraz uwalnianie zakładników. Siedziba JWK znajduje się w Lublińcu.
Jednostka Wojskowa Formoza im. gen. broni Włodzimierza Potasińskiego – sformowana została w roku 1975. Oddział ten specjalizuje się w przeprowadzaniu specjalnych operacji morskich. Przed reformą dowodzenia podlegała dowództwu Marynarki Wojennej, a później Wojsk Specjalnych. Obecnie tak jak wszystkie inne rodzaje Wojsk Specjalnych znajduje się pod komendą Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych. Do zadań JW Formoza zalicza się akcje dywersyjne i sabotażowe, rozpoznawcze, a także akcje ratunkowe i odbijania zakładników prowadzone na terenach morskich.
Jednostka Wojskowa GROM im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej – powstała w 1990 roku. Jest uważana za najbardziej elitarną jednostkę Wojsk Specjalnych RP. Szkolenie komandosów GROM opiera się na doświadczeniach takich jednostek jak amerykańska Delta Force i brytyjski SAS. Oddziały GROMu uczestniczyły w wielu misjach zagranicznych. Były obecne w Haiti, Kosowie, Afganistanie i Iraku, a także przeprowadziły Operację „Little Flower”. Zadania Grupy Reagowania Operacyjno-Manewrowego skupiają się wokół operacji reagowania kryzysowego, odbijania pojmanych zakładników, ewakuacji pracowników polskich placówek zagranicznych, ochrony osobistej oraz kontrterroryzmu. Oddziały mogą wykonywać też akcje bezpośrednie, prowadzić wsparcie militarne dla wojsk własnych i sojuszniczych oraz działania niekonwencjonalne (wojnę partyzancką i sabotaż) jednak nie jest to ich najważniejsze i główne przeznaczenie.
Jednostka Wojskowa Nil im. gen. bryg. Augusta Emila Fieldorfa „Nila” – sformowana w 2009 r. jako Jednostka Wsparcia Dowodzenia i Zabezpieczenia Wojsk Specjalnych im. gen. bryg. Augusta Emila Fieldorfa „Nila”, pod którą to nazwą funkcjonowała do roku 2011. Główną misją tej jednostki jest prowadzenie rozpoznania: osobowego, obrazowego, elektronicznego połączone z przetwarzaniem i analizą zdobytych danych. Poza tym żołnierze JW Nil zapewniają pozostałym oddziałom wsparcie logistyczne oraz łączność. Żołnierze Nila biorą udział w Operacji w Afganistanie w ramach TFWE.
Jednostka Wojskowa Agat im. gen. dywizji Stefana Roweckiego „Grota” – najmłodsza spośród wszystkich jednostek Wojsk Specjalnych. Sformowano ją w roku 2011. Agat jest lekką piechotą przeznaczoną do wykonywania operacji specjalnych. Wśród głównych zadań Agatu wyróżnia się: akcje bezpośrednie, a wśród nich: zasadzki, najazdy i rajdy, operacje snajperskie, naprowadzanie na cel ognia artylerii i lotnictwa. Ponadto oddziały zajmują się wsparciem, zarówno bezpośrednim militarnym oraz antyterrorystycznym, jak również wsparciem w postaci szkoleń wojsk polskich i zagranicznych sojuszniczych. W ramach tych misji żołnierze Agatu mają także wspierać akcje wywiadu. W końcu komandosi pełnią funkcje ochrony osobistej VIP i ochrony infrastruktury krytycznej i strategicznej ze szczególnym uwzględnieniem punktów dowodzenia, punktów kierowania ogniem oraz wszelkiej innej infrastruktury o znaczeniu strategicznym dla III RP (przykładowo: elektrownie, kopalnie, huty, tunele, mosty, wiadukty, siedziby władz, lotniska, porty, stocznie, fabryki i wiele innych).
